Απογραφή αλά Ελληνικά

Με αφορμή ένα σχόλιο στο προηγούμενο θέμα που έγραψα για την εμπειρία της απογραφής στη Γερμανία (που μόνο απογραφή δεν είναι αφού απευθύνεται σε δείγμα του πληθυσμού αλλά που έτσι κι αλλιώς συμπληρωματικά στοιχεία ζητούνται, μιας και για τα άλλα είναι ενημερωμένα τα ηλεκτρονικά αρχεία που αντικατέστησαν τους παλιούς καλούς φακέλους) λέω να περιγράψω εδώ την εμπειρία μου από μια παλιότερη απογραφή στην Ελλάδα, απογραφή στην οποία πήρα μέρος ως απογραφέας. Ήταν το 1991.

Μούρναου

Το Μούρναου (Murnau am Staffelsee) είναι ένα χωριό 12 χιλιάδων κατοίκων στις Βαυαρικές Άλπεις. Πολύ κοντά στο Όμπεραμαργάου αλλά από τη μεριά του βουνού. Έχει δίπλα του μια λίμνη, την Στάφελζεε (αυτό περιγράφει το -πλήρες- γερμανικό του όνομα). Για να πω την αλήθεια, δεν θα προγραμματίζαμε εκδρομή σ' αυτό, μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι. Αλλά μιας και βρισκόμασταν εδώ δίπλα στο Όμπεραμεργκάου και μιας και είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας και μιας και κάθε φορά που πηγαίναμε στο Γκάρμις περνάγαμε με το τρένο από 'δω και τ' όνομά του μας ήταν οικείο, ε, είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη - στάση και σ' αυτό.

Όμπεραμεργκαου

Το Όμπεραμεργκάου (Oberammergau) είναι ένα χωριό όχι ιδιαίτερα μεγάλο (γύρω στους 5 χιλιάδες κατοίκους έχει) αλλά πολύ γνωστό πρώτιστα για την αναπαράσταση των παθών. Βρίσκεται χωμένο στις Άλπεις, κοντά στο Γκάρμις-Πάρτενκίρχεν (για το οποίο έχω γράψει τόσες φορές) αλλά και το παλάτι του Λίντερχοφ. Πολλά ακόμα ενδιαφέροντα χωριά υπάρχουν ένα γύρω, γενικά όλα τα χωριά στις Άλπεις έχουν κάτι το ιδιαίτερο και κάτι το κοινό. Ένα σίγουρο κοινό χαρακτηριστικό είναι το ότι τα σπίτια έχουν σχεδόν όλα κάποια παράσταση ζωγραφισμένη στους εξωτερικούς τους τοίχους. Αλλά εδώ στο Όμπεραμεργκάου αυτό συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Βενζίνες

Για την τιμή της βενζίνας τι να πω; Τα έχω ήδη πει. Και μάλιστα όχι μία αλλά δυο φορές, την πρώτη αναφέροντας για τα είδη που υπήρχαν αν και μάλλον σύντομα μιας και ήταν στις αρχές ακόμα και με μικρές εμπειρίες εδώ, ενώ τη δεύτερη είχα αναφερθεί στις τότε τιμές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια να μιλάς γενικά για τα καύσιμα και να μην αναφερθείς στην τρέχουσα τιμή τους είναι δύσκολο ως και άτοπο. Εκείνο όμως που μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον σήμερα είναι τα είδη της βενζίνας. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές γι' αυτά αποφάσισα να γράψω και πάλι για βενζίνες. Θα αναφερθώ και στις τιμές απλά για να υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους. Κι επειδή μόλις γύρισα από μια εκδρομή στην Πολωνία να αναφέρω και τι τιμές συνάντησα εκεί: Γύρω στο 1,30 - 1,32€ είναι (για τη κανονική 95άρα βενζίνα που χρησιμοποιώ - το πετρέλαιο κι σ΄αυτή την περίπτωση είναι φθηνότερο).

Απογραφή

Χθες απογραφήκαμε στη Γερμανία αφού εκτός από την Ελλάδα, απογραφή φέτος γίνεται και στην Γερμανία (και στην Ιταλία απ' ότι μας είπε ο απογραφέας μας). Για την Γερμανία η λέξη "απογραφή" δεν είναι σωστή. Γιατί σύμφωνα με τους ορισμούς της στατιστικής επιστήμης απογραφή κάνω όταν εξετάσω ολόκληρο τον πληθυσμό ενώ όταν εξετάζω ένα μέρος αυτό λέγεται δειγματοληψία. Και απ' ότι διαβάσαμε στο αντίστοιχο σάιτ αλλά μας ενημέρωσε και ο απογραφέας, οι ερωτήσεις γίνονται στο 10% του πληθυσμού (μόνο).

Επιστροφή και Πάλι

Επιτέλους, επιστρέψαμε από τις εκδρομές. Τρεισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα περίπου (και βάλε, και βάλε) κάναμε. Βερολίνο, Βαρσοβία, Κρακοβία και καμπή του Έλβα, στην πρώτη δόση, Μέλανας Δρυμός στο καπάκι, δεν ήταν και εύκολα. Τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά. Και το καλύτερο πως Stau (στάου = μποτιλιάρισμα) συναντήσαμε μόνο δυο φορές, από κάνα τέταρτο με εικοσάλεπτο μόνο! Μια στην Κρακοβία και μια στο Φράιμπουργκ (η μεγαλύτερη πόλη στο Μέλανα Δρυμό όπου και μείναμε). Θα τα πούμε αναλυτικά εν ευθέτω χρόνω. Να βρω καιρό να ξεδιαλέξω τις φωτογραφίες πρώτα. Που με τόσες που είναι άντε να δούμε πότε θα βρεθεί. Προς το παρόν, έχω ρίξει μια ματιά μόνο (όχι να διαλέξω και για το μπλογκ, απλά να δω τι σαβούρα υπάρχει να πετάξω μερικές πριν τις αρχειοθετήσω) μόνο όσες είναι απ' την Πολωνία κι αυτές όχι όλες.
Υπομονή λοιπόν. Από Δευτέρα επιστροφή στο σχολείο οπότε κάτι υπάρχει στα σκαριά, κι όσο για τα καινούρια να δούμε αν θα προλάβω πριν κλείσουν τα σχολεία (τέλος Ιουλίου δηλαδή)!

Ανέκδοτα, να μη Χανόμαστε

Για να μην χανόμαστε, κι επειδή το να γράψω για την Πολωνία θέλει χρόνο (να διαλέξω φωτογραφίες, να γράψω κείμενα κλπ) κι επειδή είμαι στο ταξίδι και τώρα βλέπω πράγματα, άρα δεν υπάρχει καιρός για γράψιμο, να κεράσω ένα ανέκδοτο που πήρα πριν λίγο καιρό!

Δουλεύτε ρε....

Η τσίκνα που ανεβαίνει στο βάθος, χαρακτηριστική.

Ε, αυτό το μπλογκ πια έχει αποκτήσει διεθνές ενδιαφέρον και κύρος. Είναι να μη γράψει κάτι, αμέσως τα διεθνή μέσα να το αναμεταδώσουν ή να το υποστηρίξουν ή να το πολεμήσουν. Έγραφα στις 25 του Μάη πως είχα την αίσθηση πως οι Γερμανοί δουλεύουν λιγότερο από τους Έλληνες. Και πως δεν έχω αριθμητικά στοιχεία. Τσουπ: από τη Γαλλία έρχεται η υποστήριξη. Να νούμερα, να στοιχεία δίκιο έχεις μου λέει. Κι εκείνη η μικρή πύλη του ίντερνετ στην Ελλάδα, η πώς τη λένε; Ιν νομίζω, άντε να το αναμεταδώσει (αποφεύγοντας να αναφέρει η ζηλιάρα πώς και από πού ξεκίνησε αυτό). Το γράφω εδώ και το μαθαίνει η Μπιλντ οπότε τι; να μείνει πίσω; Βγάζει ανακοίνωση που με κατακεραυνώνει (πάλι ξεχνά να αναφέρει πώς και γιατί τα γράφει αυτά) και "αποδεικνύει" ότι όλ' αυτά είναι άδικα! Οι Γερμανοί δουλεύουν με το παραπάνω! 40,4 ώρες τη βδομάδα με δεύτερους τους Έλληνες με 39,7 και πάμε κατεβαίνοντας.

Αμβούργο Τέλος

Τέλος στο αφιέρωμα στο Αμβούργο σήμερα, που αρκετά κράτησε. Βλέπετε το Αμβούργο μας άρεσε πολύ και τραβήξαμε πάρα πολλές φωτογραφίες. Έτσι σήμερα θα παρουσιάσω μερικές που είναι λίγο ανακατεμένες. Από διάφορες περιοχές της πόλης που απλά δεν "χώρεσαν" στο αντίστοιχο κομμάτι.

Αστικές Συγκοινωνίες Αμβούργου

Για το σημερινό σημείωμα θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό, αυτό που υπάρχει σ' όλη τη Γερμανία. Η συγκοινωνία στο Αμβούργο γίνεται με υπόγειο σιδηρόδρομο (μετρό δηλ). λεωφορεία και τραμ. Α! Και προαστιακό. Αμ δε. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν!  Προφανώς και τα μέσα αυτά υπάρχουν (εντάξει το τραμ δεν είναι απαραίτητο, στις πόλεις με αναπτυγμένο το υπόγειο δίκτυο δεν πολυσυνηθίζεται). Όμως εδώ είναι λιμάνι. Είναι ποτάμια κι έτσι στις αστικές συγκοινωνίες εντάσσονται και ειδικά καραβάκια. Επίσης κάποια άλλα τρένα, διαφορετικά, που είναι σαν τον προαστιακό αλλά κάπου διαφέρουν. Όμως αρκετά με την εισαγωγή, ας πάρουμε τα πράγματα με τη (φωτογραφική τους) σειρά.

Αμβούργο, Άλτονα

Η Άλτονα, όπως σημείωνα στο ξεκίνημα του αφιερώματος αυτού και με αφορμή το σιδηροδρομικό σταθμό του Αμβούργου, είναι ένα κομμάτι του Αμβούργου. Όμως αυτό τα τελευταία χρόνια αφού παλιότερα ήταν ξεχωριστός δήμος (μέχρι το 1937!), και μάλιστα πόλη ανταγωνιστική του Αμβούργου, με λιμάνι, που δεν ανήκε στη Χανσεατική Ένωση (αν και αποικία της Δανίας μέχρι το 1864), άρα παραπάνω λόγοι ανταγωνισμού. Σήμερα πάντως αποτελεί το δυτικό τμήμα του κρατιδίου - δήμου του Αμβούργου και ο σιδηροδρομικός της σταθμός είναι το τέρμα (ή η αφετηρία) των περισσότερων τρένων με προορισμό το Αμβούργο. Ανήκει μάλλον στην "καλή" περιοχή, αν και βρίσκεται αμέσως μετά το Σανκτ Πάουλι. Εδώ οι ρυθμοί είναι πιο ήσυχοι, το μέρος έχει τη δική του ζωή με το δικό του θέατρο και τη δική του όπερα

Αμβούργο, Σάνκτ Πάουλι 2

Νυχτερινή άποψη της περιοχής. Λίγο γιατί οι νυχτερινές λήψεις τοπίου δεν είναι και ό,τι καλύτερο, λίγο γιατί ήμουν κουρασμένος (μετά την επιστροφή απ' το Αμβούργο ήμουνα καμιά βδομάδα με πρόβλημα στη μέση) και βαριόμουνα να κουβαλάω τη μεγάλη φωτογραφική, οι φωτογραφίες δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές. Εξάλλου το κλίμα, την αίσθηση της περιοχής, τη ζωή, δεν μπορεί να τη φυλακίσεις σε μια φωτογραφία! Έτσι οι νυχτερινές φωτογραφίες είναι λίγες. Μια στην αρχή για άνοιγμα και δυο στο τέλος για το κλείσιμο!

Αμβούργο, Σάνκτ Πάουλι

Ο ναός του αγίου Παύλου που έδωσε το όνομα στη γειτονιά. Μεγάλη ειρωνεία, πράγματι. Σανκτ Πάουλι θα πει άγιος Παύλος. Λένε άγιος γενικά κι αναφέρονται στον απόστολο Παύλο όπως και ο άγιος Πέτρος που ανέφερα τις προηγούμενες μέρες για τον αφιερωμένο σ' αυτόν ναό ή ο άγιος Μιχαήλ είναι ο αρχάγγελος κλπ. Ο Παύλος λοιπόν ήταν ο κατεξοχήν διώκτης κάθε σαρκικής απόλαυσης και στις επιστολές του ήταν καυστικότατος για ό,τι γινόταν με σκοπό την ευχαρίστηση της σάρκας. Και του έλαχε στο Αμβούργο να δοθεί το όνομά του στη συνοικία του αγοραίου έρωτα και των κάθε είδους γήινων απολαύσεων.

Αμβούργο Από Ψηλά

Χθες ήταν της Αναλήψεως. Ίσως κάποιοι να μην το ήξεραν ή να μην το πήραν χαμπάρι. Θυμάμαι παλιά στο χωριό μου πάντως (που οι θρησκευτικές γιορτές τονίζονταν πάντα) πως η συγκεκριμένη μέρα "γιορταζόταν" αφού γύριζαν τα παιδιά και μάζευαν "κερί και λιβάνι για τ' άγιο φως" και αργότερα όταν νύχτωνε, σε ένα λοφάκι πάνω απ' το χωριό μαζεύονταν και άναβαν τα κεριά σε ένα δρώμενο που έχει χαθεί (και τώρα που το γράφω καταλαβαίνω πως το έχω ψιλοξεχάσει). Μια και ήταν της Αναλήψεως λοιπόν, εδώ στη νότια Γερμανία είχαμε αργία(!) (λάθος. Όχι μόνο στη νότια. Σ' ολόκληρη τη Γερμανία. Αργία μόνο στη νότια, είναι μετά από δυο βδομάδες) κι έτσι δεν θα υπήρχε δημοσίευση χθες. (Άσχετα αν τελικά μπήκε κάτι τελευταία στιγμή. - Και να μην λένε μερικοί πως η εκκλησία δεν επηρεάζει το τι γίνεται στις άλλες χώρες και μόνο στην Ελλάδα μπλέκονται τα θρησκευτικά με τα πολιτικά και πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει υπουργείο παιδείας και θρησκευμάτων. Παρόμοιος είναι και ο τίτλος του στη Βαυαρία).

Ωράρια Εργασίας

Δεν θα έβαζα τίποτα σήμερα γιατί είναι της Αναλήψεως και είναι αργία στη Γερμανία και συνήθως τις αργίες δεν έχει δημοσίευση, αλλά θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν. Κάντε μια βόλτα απ' το ιν την πύλη του γνωστού ειδησεογραφικού οργανισμού. Στο http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231111523 θα δείτε ότι αυτά που έλεγα πριν μόλις μια βδομάδα, τα λένε κι άλλοι. Μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο Έλληνες αλλά και Γάλλοι. Με νούμερα, κι όχι όπως εγώ το τι νιώθω και ποια εντύπωση μου έχει δημιουργηθεί. Αν και μπορεί να τ' ακούσατε κι απ' το ραδιόφωνο.

Αμβούργο, το Λιμάνι

Το Αμβούργο χωρίς το λιμάνι του δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Άσχετα αν μπορείς να κυκλοφορείς πολλές ώρες ή μέρες και να μην το δεις, το λιμάνι είναι αυτό που έδινε και δίνει ζωή στην πόλη. Έτσι χρειάζεται μια ιδιαίτερη αναφορά, αν και εγώ στεριανός άνθρωπος είμαι, ότι είδα μέσα από τα καραβάκια θα βάλω, αυτή καθ' αυτή τη ζωή και την κίνηση του λιμανιού δεν μπορώ να συμπεριλάβω. Αλλά ο τίτλος είναι ένας φόρος τιμής σ' αυτό που έφτιαξε το Αμβούργο.