Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συγκοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συγκοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Σποτάκια MVG

Το Μόναχο έχει σαν σήμα της πόλης ένα καλογεράκι, το Μύνχνερ Κιντλ (Münchner Kindl). Βλέπετε η λέξη Μόναχο συνδέεται με τους μοναχούς, τους καλόγερους, αφού εκεί που είναι σήμερα το Μόναχο υπήρχε ένα μοναστήρι και φτιάχτηκε μια πόλη γύρω του, στα 1158 λέει, θυμάμαι που το 2010 γιορτάστηκαν τα 852 χρόνια από την ίδρυση του Μονάχου (και μετά δεν υπήρξε άλλη πιο στρογγυλή επέτειος). Έτσι λοιπόν, το καλογεράκι με την κίτρινη ζώνη (και γύρ' απ' την κουκούλα), εμφανίζεται στο σήμα της πόλης, στο Οκτόμπερφεστ κι όπου αλλού θέλουν να δηλώσουν πως κάτι αναφέρεται στο Μόναχο.

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024

Πληροφόρηση στα ΜΜΜ

Στη Γερμανία η πληροφόρηση με πινακίδες και φωνή είναι πανταχού παρούσα. Στο S-bahn (ες μπαν είναι το αντίστοιχο του προαστιακού) και στα υπόλοιπα τρένα δεν λέει μόνο ποια είναι η επόμενη στάσεις (ή μάλλον οι επόμενες γιατί δείχνει αρκετές) αλλά κι όταν πλησιάζει δείχνει ποια τοπικά μέσα περνάνε από κει (κι όταν λέμε από κει το εννοούμε, φροντίζουν οι γραμμές των λεωφορείων και τραμ να περνάνε δίπλα απ' τους σταθμούς των τρένων και του μετρό) και σε πόση ώρα (η προβλεπόμενη κι η τυχόν καθυστέρηση από δίπλα)

Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024

Έργα DB Hauptbahnhof (και όχι μόνο)

Το Μόναχο για μένα είναι κι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του, το Hauptbahnhof. Ξεκινώντας απ' το γνωστό τραγούδι του Διονυσίου "Στο σταθμό του Μονάχου" (που όσο ήμουν στη Γερμανία το είχα ρινγκτόν στο κινητό μου - και ναι, είναι του Διονυσίου, όχι του Καζαντζίδη όπως πολλές φορές νομίζουμε), αλλά και απ' τις ώρες που πέρασα σ' αυτόν την εποχή εκείνη καθώς έμενα στο Μόναχο αλλά δούλευα στο Μανχάιμ (350χλμ), τη Στουτγάρδη (220χλμ) ή το Άουγκσμπουργκ (60χλμ). Οπότε τώρα που βρέθηκα ξανά στην πόλη, θα πέρναγα οπωσδήποτε κι απ' αυτόν.

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

Χιόνια στο Μόναχο

Πριν κάνα μήνα και κάτι έπεσε χιόνι στο Μόναχο. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο. Όταν ήμουν εκεί, την πρώτη χρονιά χιόνι είδαμε γύρω στις 10 Οκτώβρη και βλέπαμε τακτικά μέχρι τον Μάρτη. Και μούχε κάνει εντύπωση πως το χιόνι δεν ψήλωνε καθόλου παρόλο που χιόνιζε κάθε τρεις και λίγο. Κι ενώ η θερμοκρασία ήταν κάτω απ' το μηδέν συνέχεια (αυτό που λέγεται ολικός παγετός) πάλι το χιόνι έλιωνε. Την εποχή εκείνη σχολίαζα (και εντυπωσιαζόμουνα) απ' το πόσο άμεσα και αποτελεσματικά γινόταν ο εκχιονισμός. Μάλιστα, πολλές φορές όταν έπεφταν στην Ελλάδα χιόνια και κοβόταν στα δυο (ή και περισσότερα) κομμάτια απ' το χιόνι και την αδυναμία να καθαρίσουν τους δρόμους, λέγαμε πως είναι η ανοργανωσιά που φταίει, αν και, προσωπικά, συνήθως έλεγα πως για το τόσο μικρό διάστημα που είναι οι χιονοπτώσεις, είναι δύσκολο να έχουμε την ετοιμότητα για την αντιμετώπισή τους. Πάντως, το Μόναχο το είχα(με) σαν υπόδειγμα.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Λεωφορειολουρίδες

Γιορτινές μέρες, περνάω Σάββατο μεσημέρι από το κέντρο της Αθήνας. Μπαίνω στην Ακαδημίας. Για όποιον δεν ξέρει το συγκεκριμένο δρόμο είναι ένας μονόδρομος με τρεις λουρίδες κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα απ' τις οποίες η μία (η δεξιά) έχει χαρακτηριστεί λουρίδα αποκλειστικής χρήσης απ' τα λεωφορεία, λεωφορειολουρίδα δηλαδή. Αλλά βλέπω μπροστά μου ένα λεωφορείο στη μεσαία και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να θέλω να διαμαρτυρηθώ στον οδηγό του λεωφορείου αφού έχει δική του λουρίδα που εγώ δεν μπορώ να μπω γιατί να μπαίνει στις άλλες που είναι για τα υπόλοιπα αυτοκίνητα.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Παρισινοί Σταθμοί Τρένου

Το Παρίσι όπως και το Λονδίνο έχει πολλούς «κεντρικούς» σιδηροδρομικούς σταθμούς (6! τον αριθμό). Σ' αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία που σε κάθε πόλη ένας είναι ο σταθμός. Ακόμα και στο Βερολίνο που ήταν χωρισμένο στα δυο κι είχε ένα σταθμό σε κάθε κομμάτι, τώρα με την ενοποίηση φτιάχτηκε ένας κεντρικός κι οι άλλο έγιναν περιφερειακοί. Αντίστοιχα στο Αμβούργο και στο Μόναχο (για να μιλήσω για τις μεγάλες πόλεις). Εδώ η λογική είναι διαφορετική: ανάλογα την κατεύθυνση των τρένων είναι και ο σταθμός. Πώς είχαμε εμείς παλιά στην Αθήνα και τον Πειραιά σταθμό Πελοποννήσου και σταθμό Λαρίσης; Κάτι τέτοιο. Έτσι κι αλλιώς έχουμε αντιγράψει πολλά στα τρένα από τους Γάλλους. Όπως ο σταθμός Πελοποννήσου π.χ. που είναι ένα κόσμημα. Κοσμήματα είναι και οι παρισινοί σταθμοί που επισκέφτηκα. Ειδικά αυτός της Λυών (ο Γκαρ ντε Λυών - Gare de Lyon). Που όταν τον είδα έπαθα και δεν κατάλαβα γιατί δεν αναφέρεται στα αξιοθέατα της πόλης τόσο για το εξωτερικό όσο και για το εσωτερικό του.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Στρασβούργου συγκοινωνίες

Έχει νόημα να συζητάμε για τις συγκοινωνίες στο Στρασβούργο; Κατά τη γνώμη μου έχει και παραέχει. Σίγουρα δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε πόλη με τις τόσες υπηρεσίες που φιλοξενεί, αλλά απ' την άλλη δεν παύει να είναι μια μικρή πόλη. Βέβαια, το μέγεθός της είναι αντίστοιχο με του Άουγκσμπουργκ και παρόμοιες είναι οι συγκοινωνιακές δυνατότητες. Τρένο προς και από το Στρασβούργο, τραμ και λεωφορεία μέσα στην πόλη. Ο σταθμός του τρένου είναι εντυπωσιακός, ο παλιός σταθμός προστατεύεται από γυαλί που δημιουργεί μια λειτουργική στοά γύρω του.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Πες μου πού πας να σε πάω!

Ο σημερινός τίτλος είναι κλεμμένος από μια παλιά διαφήμιση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας σε μια προσπάθεια που έκαναν τότε για αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών. Η αναδιάρθρωση έγινε (και ξανάγινε) κατά πόσο τα αποτελέσματα ήταν αυτά που είχαν στο νου τους αυτοί που την έκαναν κι ακόμα περισσότερο κατά πόσο εξυπηρέτησαν το επιβατικό κοινό είναι άλλο θέμα (κι αν είχε γίνει το τελευταίο, δεν θα είχαν θέσει οι γκρίνιες σ' αυτό το μπλογκ, και δεν θα είχα να γράφω). Το ζήτημα όμως είναι πως δεν υπάρχει κανείς σήμερα να του πεις πού πας για να σε πάει, ή για την ακρίβεια για να σου πει τι μέσον θα πάρεις για να πας στον προορισμό σου.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Αστικές Συγκοινωνίες Αθήνας

Έχω ξαναγκρινιάξει για τον τρόπο που (δεν) είναι οργανωμένες οι αστικές συγκοινωνίες στο λεκανοπέδιο Αττικής που με μια λέξη το αποκαλούμε συχνά «Αθήνα». Κι αυτό με τις αναμνήσεις μόνο. Τώρα που γύρισα και χρειάζεται να μετακινούμε για το σχολείο και καθημερινά υποχρεώνομαι να πάρω το αυτοκίνητο γιατί δεν μπορώ να βρω τρόπο να μετακινούμε πώς να μην το ξανακάνω. Και μάλιστα με συγκρίσεις με εκεί που ήμουνα, όπου οι συγκοινωνίες ήταν οργανωμένες εξαιρετικά. Γιατί οι συγκοινωνίες της Αθήνας, μόνο οργανωμένες δεν μπορεί να πει κανείς πως είναι. Πριν πολλά χρόνια, όταν είχα πρωτοέρθει (έστω και για λίγο) στην Αθήνα υπήρχαν πεντέξι συγκοινωνιακοί φορείς: από ένας για τρόλεϊ και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και κάμποσα ΚΤΕΛ για τα λεωφορεία. Κι όπου δεν συνέφερε τους ιδιώτες των ΚΤΕΛ, υπήρχε μια δημόσια εταιρία που κάλυπτε τα κενά. Έτσι περίπου είναι η κατάσταση και σήμερα.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Συγκοινωνίες Ρώμης

Επιτέλους τέλος με τη Ρώμη και την Ιταλία. Να βάλουμε σφήνα και μερικές παρατηρήσεις από τα εν Ελλάδι, να παίρνει σειρά και η Γαλλία, να κλείνουμε σιγά - σιγά. Η Ρώμη λοιπόν συγκοινωνιακά μοιάζει αρκετά με την Αθήνα. Οι συγκοινωνίες γίνονται με ολίγον μετρό (το άσπρο Μ σε κόκκινο φόντο δείχνει πού είναι η είσοδος για τους σταθμούς), κάποια τραμ που δεν ξέρω γιατί αλλά μάλλον λιγοστεύουν κι αυτά και κατά κύριο λόγο με λεωφορεία. Όμως, έχω την αίσθηση πως η μετακίνηση γίνεται πιο εύκολα. Μπορεί η Μαρία που ήταν μαθημένη από το Μόναχο να γκρίνιαζε, αλλά εμείς δεν δυσκολευτήκαμε. Α! αρκετό βάρος σηκώνουν λέει και τα τρένα, αλλά εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε απ' αυτά.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Γιορτή Πυροτεχνημάτων

Το περασμένο Σάββατο υπήρχε η ετήσια καλοκαιρινή γιορτή πυροτεχνημάτων. Η γιορτή γίνεται στο Ολυμπιακό πάρκο. Έτσι φέτος που γιορτάζονται και τα 40 χρόνια του η γιορτή υποσχόταν πως θα είναι ιδιαίτερα λαμπρή. Δεν ξέρω για το ιδιαίτερα, αλλά εντυπωσιακή ήταν σίγουρα. Για περίπου τρία τέταρτα της ώρας πέφταν πυροτεχνήματα στον ουρανό. Και μιας και φέτος τα είδα από τη γέφυρα που πάει προς το πάρκο κι όχι από το μπαλκόνι του σπιτιού μου (που είναι λίγο γυρισμένο κι έτσι δεν τα βλέπω όλα, χώρια πως πρέπει να ξεκρεμάζομαι) τα απόλαυσα. Βέβαια ήμουν όρθιος, μιας και δεν πλήρωσα εισιτήριο (που ήταν από 19€ αν έπαιρνες τ' απομεινάρια, ό,τι είχε μείνει δηλαδή, μέχρι τα 29€ για να έχεις μια θεσούλα). Και χωρίς να έχω επαφή με τη μουσική που κάπου ακουγόταν στο βάθος ή τα όποια άλλα δρώμενα της σκηνής.

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Συγκοινωνίες Παρισιού

Έγραφα χθες για το μετρό, ας δούμε σήμερα και τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς του Παρισιού. Το σημερινό Παρίσι λοιπόν διαθέτει εκτός απ' το μετρό και προαστιακό σιδηρόδρομο. Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε, αλλά σήμερα υπάρχουν τρεις βασικές γραμμές (A, B, C) με αρκετές διακλαδώσεις προς τις απολήξεις τους. Το σήμα τους κοινό (ακόμα;), σε μαύρο φόντο, ένας κύκλος με γραμμένο μέσα RER.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Μετρό Παρισιού

Για το μετρό του Παρισιού λέω να γράψω σήμερα, αλλά η αρχική φωτογραφία είναι απ' το Μόναχο, απ' την κεντρική του πλατεία, τη Μαρίενπλατς. Γιατί γίνεται αυτό; γιατί και σήμερα θα γκρινιάξω με το Παρίσι. Το θέμα είναι το σήμα. Αυτά που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία είναι τα ίδια όχι μόνο σε όλο το Μόναχο, αλλά και σε όλη τη Γερμανία. Το πάνω S σε πράσινο φόντο δείχνει πως εκεί είναι σταθμός προαστιακού σιδηροδρόμου (S-bahn) ενώ το κάτω, U σε μπλε φόντο σταθμός του μετρό (U-bahn). Δεν υπάρχει περίπτωση να ψάχνει κάποιος και να μην τα δει (όχι υποχρεωτικά και τα δυο μαζί βέβαια). Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Λονδίνο που το σήμα του μετρό εκεί, οι Λονδρέζοι το έχουν κάνει σουβενίρ και το πουλάνε. Τι γίνεται λοιπόν στο Παρίσι; Ποιο είναι αντίστοιχο σήμα;

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Νέες τιμές

Όπως έγραφα παλιότερα οι αλλαγές στα συγκοινωνιακά θέματα γίνονται κάθε χρόνο, Δεκέμβρη μήνα. Τις προάλλες για παράδειγμα, κυκλοφόρησαν φυλλάδια του οργανισμού συγκοινωνιών του Μονάχου με το τι θα ισχύει για το 2013. Αυτό με τα τραμ (π.χ. μια γραμμή θέλει να πυκνώσει, αλλά σε ένα κομμάτι της διαδρομής σε δρόμο που η κυκλοφορία είναι μαζί με τα αυτοκίνητα δεν θέλουν περαιτέρω επιβάρυνση, έτσι θα οδηγούν τα επιπλέον δρομολόγια κάπου αλλού με νέο αριθμό) αυτό με τα λεωφορεία κι εκείνα με το μετρό. Κι όλα από το Δεκέμβρη. Έτσι, αλλαγές οποιαδήποτε άλλη εποχή είναι απρόσμενες. Κι έγινε μια τέτοια αλλαγή τελευταία. Και μάλιστα χοντρή. Δεν ξέρω από ποια μέρα ακριβώς, πάντως τον τελευταίο μήνα, η τιμή του Μπάγιερν Τίκετ αναπροσαρμόστηκε. Το απλό, για ένα άτομο, από 21 στα 22€. Μικρή αλλαγή θα πει κάποιος και θα συμφωνούσα αν δεν ήταν η έκπληξη της εποχής. Και το ακόμα χειρότερο. Το κανονικό Μπάγιερν Τίκετ, αυτό που επιτρέπει να ταξιδέψουν μέχρι και πέντε άτομα μαζί, αυξήθηκε από τα 29 στα 40€! Ναι. Σωστά διαβάζεται. Αύξηση 38%. Το 2010 οι τιμές ήταν 20 και 28€. Το 2011 αυξήθηκαν στα 21 και 29 και μέχρι τώρα ήταν τα ίδια.

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Εξελίξεις Συγκοινωνιών

 Θυμάστε που έγραφα πως ετοιμάζονται τα νέα τραμ για το Μόναχο; Ε, τις προηγούμενες μέρες είδα να κυκλοφορεί ένα τέτοιο. Βέβαια, λίγες μέρες, πριν είδα και ένα απ' τα ποοοοοοολύ παλιά. Αυτά που ήταν χωριστά τα δυο κομμάτια. Αλλά φωτογραφία δεν έχω γιατί εκείνη τη στιγμή περίμενα να πάω στο γιατρό για το πόδι μου (τενοντίτιδα στον αχίλλειο η διάγνωση)!

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Αεροπορικό

Κάποτε για να ταξιδέψει κάποιος αεροπορικά έπρεπε να πάει σε ένα αναγνωρισμένο πρακτορείο και να ζητήσει να βγάλει ένα εισιτήριο. Αν ήθελε, ρώταγε και την τιμή και κανόνιζε αν τον έπαιρνε να ταξιδέψει ή όχι. Υπήρχαν δε δυο τιμές: μια οικονομική (Υ) που τη λέγαμε και δεύτερη θέση και μια πιο ακριβή, που λεγόταν πρώτη θέση αλλά για να μην ακούγεται τόσο άσχημα της δίναν κι άλλα ονόματα όπως π.χ. μπίζνες. Και οι αεροπορικές έκαναν εκπτώσεις σε τακτικούς πελάτες που ήταν κι αυτές προκαθορισμένες κι οι πελάτες αυτού του καιρού ήξεραν το τι και πώς και έκαναν τον προγραμματισμό τους (δεν αποφάσιζε κανείς εύκολα ένα αεροπορικό ταξίδι). Οι πράκτορες, για να προχωρήσουν στο κλείσιμο ή στην έκδοση των εισιτηρίων έπαιρναν τηλέφωνο την εταιρία και όταν κατάφερναν να επικοινωνούσαν μάθαιναν τι γίνεται για τη συγκεκριμένη πτήση. Ενημέρωναν το πελάτη τους (που μπορεί να τον βλέπαν μετά από κάποιες μέρες), έβγαζαν το εισιτήριο μέχρι κάποια προθεσμία που είχαν και έπαιρναν πάλι τηλ. την εταιρία και έδιναν τον αριθμό του εισιτηρίου ώστε να ολοκληρωθεί η πώληση. Πού τα θυμήθηκα θα ρωτήσει κάποιος αυτά. Εμ, μ' αυτά που συμβαίνουν!

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Λονδίνο - με Καραβάκι

Η γέφυρα του πύργου, ένα από τα σύμβολα της πόλης
Όπως έχω ξαναγράψει, στο εξωτερικό, κάθε πόλη που έχει ένα ποτάμι, το αξιοποιεί για να οργανώνει βόλτες με καραβάκια. Το ίδιο και οι παραλιακές πόλεις, αν και όχι το ίδιο αποτελεσματικά. Το Λονδίνο λοιπόν δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Και μιας και η πόλη είναι απλωμένη κατά μήκος του Τάμεση, το καραβάκι, εκτός από μέσω για βόλτα είναι και μέσω συγκοινωνίας. Κι εμείς, όταν βρίσκουμε τέτοια ευκαιρία την εκμεταλλευόμαστε μιας και απολαμβάνεις την κρουαζιέρα σου σε πολύ φιλικές τιμές και για το Λονδίνο αυτό είναι σημαντικό.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Λονδίνο - Τρένα

Το Λονδίνο διακρίνεται για τους πολλούς σταθμούς τρένου που έχει. Ανάλογα την κατεύθυνση που θέλεις να πας είναι και ο σταθμός που πρέπει να χρησιμοποιήσεις. Έχασα το μέτρημα, είναι 7, 8, παραπάνω; Δεν μπορώ να απαντήσω, αν και όλοι όσους είδα έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει δηλαδή αυτό που στη Γερμανία είναι γνωστό ως κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός (χάουπτμπανοφ -Hauptbahnhof). Θα μπορούσα να πω πως αυτόν τον ρόλο τον παίζει ο σταθμός του  Σεντ Πάνκρας (St Pancras) μόνο και μόνο γιατί εκεί τερματίζουν τα τρένα του Γιούροσταρ, αυτά που ενώνουν το Λονδίνο με το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Έλεγχος Εισιτηρίων

Την περασμένη βδομάδα είχαν έρθει φίλοι απ' την Ελλάδα. Συνήθως, σ' αυτές τις περιπτώσεις πάμε στο αεροδρόμιο και τους παίρνουμε. Αλλά αυτή τη φορά αφενός μεν γιατί είχαν ξανάρθει, αφετέρου γιατί η πτήση τους έφθανε σχετικά νωρίς (λίγο μετά τις 10 το πρωί, που είχαμε μάθημα στο σχολείο) τους αφήσαμε να έρθουν στο σπίτι μόνοι τους. Κατάφεραν να βγάλουν το σωστό εισιτήριο από το αεροδρόμιο προς το Μόναχο (είναι 20€ για όλη τη μέρα και μπορείς να κυκλοφορήσεις σε όλο το δίκτυο). Όχι με την πρώτη, όχι από το μηχάνημα αλλά από το γκισέ που υπάρχει και που λειτουργούσε εκείνη την ώρα. Και θυμήθηκα μια προηγούμενη φορά που ήρθαν τα παιδιά και τους είχα στείλει το εισιτήριο ταχυδρομικά! Αλλά δεν ήταν πρωτότυπο αυτό, αντιγραφή έκανα, αφού η Ντίνα μου έλεγε πως κάθε φορά που ερχόταν ο αδελφός της προς τα εδώ (και ερχόταν τακτικά) πάντα του είχαν στείλει το εισιτήριο να μην ψάχνεται.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Ανάσα Ελλάδας

Η εικόνα που έχω στην αρχή αυτής της δημοσίευσης θα μπορούσε να παραπλανήσει κάποιον και να νομίσει πως είναι από κάποια λίμνη της περιοχής. Όμως όχι. Όπως λέει και ο τίτλος αλλά απ' ό,τι φαίνεται κι απ' το (ιπτάμενο) δελφίνι στο βάθος, είναι από μια βαθιά ανάσα που πήραμε την περασμένη βδομάδα στην (και από την) Ελλάδα. Τις μέρες των διακοπών ο καιρός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Μας έκανε μια καλή υποδοχή για να μας δείξει τη διαφορά από τη Γερμανία των αρνητικών θερμοκρασιών, αλλά από κει και πέρα συννεφιές, βροχές, κρύο, δεν μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Χώρια τα τρεξίματα αφού μέσα στη μια βδομάδα που ήμασταν εκεί έπρεπε να γίνουν κάμποσες δουλειές.